top of page

Diep in de kerkers van het kasteel

  • Foto van schrijver: Robin Martens
    Robin Martens
  • 13 apr 2020
  • 2 minuten om te lezen

Door Robin Martens


Hoog in de bergen, en tussen de bomen waar je uren rond kan dolen

Staat een oud kasteel heel diep verscholen

Omringd door water en een grote houten brug

Het brengt je naar de tijd van vroeger terug


Maar er heerst volgens een legende een duistere kracht

Die ontstaat om klokslag middernacht

Huilende geluiden en krijsende kraaien

En bomen die heen en weer gaan waaien


En ook al was er een gerucht van de oude legende

Was er eigenlijk niemand die de waarheid kende

Was het kasteel echt behekst, of dachten de mensen verkeerd

En was de duivel er neer toe gekeerd


Niemand durfde er naar toe te gaan

En zo bleef het kasteel er eeuwen staan

Maar op een dag passeerde twee wandelaars langs het kasteel

En keken ze verwonderd naar het kasteel in zijn geheel


Ze besloten om een beetje dichterbij te gaan kijken

En ze konden via een zij ingang het kasteel bereiken

Ze kwamen binnen in een grote zaal

Daar werden ze verrast door pracht en praal


Maar achter hun sloeg opeens de deur weer dicht

En was er in het kasteel geen enkel zicht

Bang bleven ze staan

En voelde een koude wind doorheen de gangen gaan


Ze hoorde enge geluiden en voetstappen in de gang

En waren vreselijk bang

Ze trokken aan de deur en riepen laat ons er uit

En hoorde plot een stemgeluid


Er kwam een man met en kaars in zijn hand langzaam op hun af

Hij zij volg me, en bang liepen ze door de gangen af

Hij nam hen mee naar de kerkers diep onder de grond

Waar menig spinnenwebben hingen aan het plafond


De man vertelde er heerst hier een vloek

De oude kasteelheer wou voor niemand meer bezoek

We sloten hem voor eeuwig op in de kerkers zonder licht

Met alleen een klein kaarsje naar hem gericht


Maar hij vervloekte ons, dat wij het kasteel nooit meer konden verlaten

We hebben er nooit met iemand over kunnen praten

De vloek word enkel verheven

Als mensen hem een bezoekje kwamen geven


De kasteelheer zag zijn lakei en de mensen staan en begon te schreeuwen

Terwijl de lakei zij, we zijn weer vrij na zoveel eeuwen

De bewoners waren weer vrij, dit betekende voor hen zoveel

En ze lieten de kasteelheer voor eeuwig achter, diep in de kerkers van het kasteel


R.M. 23/02/20




Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page