In een afgelegen woud

Door Robin Martens

Er staan een mooie grot diep in een afgelegen woud

Het is er stil, donker en koud

En ook al kan je er met moeite geraken

Er leven wezentjes die s'nachts ontwaken

Kleine wezentjes die leven in harmonie

In een wereld vol tovenarij en fantasie

Ze leven er in hun eigen stad door hun gecreëerd

En wordt door hun koningin beheert

Maar in het bos leeft ook en duistere kracht

Van enge wezens bezeten door haat en macht

Zij hebben het op de enge wezentjes gemunt

Niets is hen gegund

Maar plots op een doodgewone nacht in het bos

Lieten de boze wezens al hun krachten los

Wanneer er plots een grote grijze wolk boven de grot verscheen

Lachten nietsvermoedend, de wezentjes in de grot vrolijk om zich heen

Terwijl ze bezig waren aan hun dagdagelijkse dingen

Probeerde de boze wezens de grot binnen te dringen

Maar plots werd de grijze wolk door een alert wezentje gespot

Meteen ging hij naar de koningin om alarm te slaan

En bedachten ze samen een list om de enge wezens te verslaan

Ze gaan voor een strijd tussen goed en kwaad

Maar de vrolijke wezentjes staan paraat

Ze willen deze strijd tegen het kwade winnen

En laten de enge wezens niet in hun wereld binnen

Terwijl de boze wezens proberen om in de grot in te breken

Was er iets dat ze niet konden weten

De boze wezens hadden namelijk geen gedacht

Dat de grotbewoners beschikte over een magische toverkracht

Ze spraken samen een magische spreuk op de boze wezens gericht

Die namelijk bang waren van het ochtendlicht

Ze lieten de grijze wolk langzaam vervagen

En toverde een zon die alle op liet klaren

Dit hadden de boze wezens niet verwacht

Dat ze verrast gingen worden door een magische toverkracht

De boze wezens werden verrast door de ochtendzon

Waar geen enkel van hen tegen kon

In het bos werd het langzaam warm in plaats van koud

En de boze wezens verdwenen weer diep in het afgelegen woud

R.M. 28/05/17